วันอาทิตย์ที่ 3 เมษายน พ.ศ. 2554

นรกสองพันโยชน์(กิโลเมตร)

เมื่อวานตามสาละวิน(ไอ้เคี้ยม) พ่อชาละวัน(ไกรทอง)ไปที่พะโค พมฺ(พม่า)ตามรอยศรีสุริโยทัย(คุ้งพยอมถ่ายกันทั้งหมู่บ้าน)ฝั่งหนึ่งคือเมืองเพทาญ เรียกพะโค(เมืองที่ห้า)ฝั่งตรงข้ามแม่น้ำมีกำแพง มีเมืองมีจรเข้ จับคนมาทำจรเข้ จรเข้กินคนทำเปนยุง(เพิ่งรู้)เจอเจดีย์โคดม(ยักษ์เรียก) เจดีย์พระสัมมาพุทธเจ้า(หน้าวัดใหญ่) เจดีย์โพธิสัตว์(รัฐฉาน) ที่ภูเขาตรงหินอุกาบาตตก มีแอ่งน้ำ(ทะเลสาป) มีโพรง มีทางใต้ดินมีไฟไปลูกๆต่อกัน พุ่งหมุน เสียงซุปเปอร์โซนิคสังเคราะห์ฆ่าคน ทำเปนยุง แมลงหวี่กัดคนสลบ กินเลือดฝังตัวในคน

เข้าไปในทางเดินจิต(หลอกยักษ์) ห้องสี่ห้องติดต่อกันตรงกลางมีห้องดำ จิตใจลงไปนรก โฆษะอูระบบอวัยวะทศกัณฑสาตาน เมื่อวานคนป่วยโรคไวรัส พิการ รู้ถึงวาระยักษ์ตาย เขาสู้กันจนตัวตาย(ตายดีเกิดใหม่)เกือบ 400 ล้านคนทั้งแอนโดรเมดา

ลงไปมีห้องตา มีแต่ลูกตาเกือบหนึ่งจังหวัดใต้ดิน มีแต่หัว 2จังหวัด มีแต่หัวใจเยอะ(ทั้งหมดไม่ตาย โดนทรมาณ จับรวมกัน) มีแต่เด็ก มีแต่สมองขึงพาดเต็มไปหมด(พอเราดูเปนสายสินย์ขึงพาดไปมา จริงคือสมองฉีกเปนแผ่นตอนไม่ตาย)เปนจังหวัด(ไม่รู้จะเขียนอย่างไรกว้างมาก เยอะมากใต้โลก มีสี่จุด รวมกันที่สวนแดกจิต มันกินมาล้านล้านปี 13 ครั้งสูงสุด ล้านล้านคนต่อวัน)

ห้องทั้งหมด คนอวัยวะมีชีวิตไม่ตาย ทศกัณฑทรมาณให้บดบี้เปนเลือด ไหลไปทาง มีหน้าผา 200 กิโลเมตรหลายช่วง ทั้งหมดรวมบด ตกลงมาเปนเลือดแล้วพุ่งขึ้นบน สลับลงขึ้น(เลือด)200 กิโลเมตรขึ้น ลง 200 กิโลเมตรเปนไหโดรลิกยักษ์ ขยับเปลือกโลก(เปลือกโลกคือคนที่กินทับจนเปนเปลือก)

ทั้งหมดไหลบดจนเปนเลือด ตกลงมาเรื่อยจนเปนน้ำ(แห่งชีวิต) ตกมาเรื่อยจนเปนอากาศ ห้องสุดท้ายรวมจิตใจเปนลูกแก้วยักษ์ ความกว้างลึกคือจิตใจคนที่ทรมาณขังไว้ สวนแดกจิตชั้นสุดท้ายสองพันโยชน์