วันอาทิตย์ที่ 3 เมษายน พ.ศ. 2554

ปรมณู

ทำไมปืนยิงขึ้นฟ้าไม่ระเบิด ยิงคนผลการทำลายไม่เท่ากัน ยิงสมุดหน้าเหลืองเรียบ ยิงต้นกล้วยไม่เปนไร เช่นเดียวกับระเบิด ลูกปืนใหญ่ ยิงใส่ต้นกล้วย ธรฺมชาติไม่เปนไร ลงดินระเบิด(ที่ไหนยักษ์อยู่ เอาปืนเขียนฮาฮา ที่ลูกปืน ยิงลงดิน มิติยักษ์บนฟ้าระเบิด เพราะปาปกรฺม ยักษ์ลงดินไม่ได้ธรณีสูบ หนักแผ่นดิน)

ลูกปืน ปลอกทำจากทองเหลืองผสมดีบุก(ไม่มีดินประสิว) ลูกปืนตะกั่วผสมดีบุก ตีชนวนเปนคลื่น พอลงดินปาปกรฺมทำปฎิกริยา(Fuxion) ดีบุกมีที่ภูเก็ต ระนอง พังงาเท่านั้นในกาแลฅทิฅก้าสร้างจากคน ทำปาปให้ตายเปนลิกนิตมิกนิตหรือเรียกลิกไนท์ นานไปปาปเพิ่มเปนดีบุก (ทำไมเด็กไม่ชอบกินนม นมดีบุก กระป๋องดีบุก กัมปภาพรังสี เด็กพูดไม่ได้แต่จิตใจรับรู้ไม่กินข้าวเพราะอาหารเปนพิษ เด็กไม่กินตามธรฺมชาติ อาหารอร่อยดี ใครก็กิน)

ปรมณู คือปฎิกริยา ฟิวชั่น ปาปกรรม ระเบิดรวมกระจายทำลาย ไม่ใช่จุดเดียวเริ่มจากจุดเดียวเปนปาปกรรมไปทั่ว ระเบิดต่อเนื่องเรียกปรมณู
เริ่มจากไนโตร(ฝนเหลือง ไนโตรเกิดจากการทรมาณคน เผาให้เกรียม ทรมาณ ฝังรวมทั้งเปน แอฟริกา)

นิวเคลียร์จุดชนวนความร้อน ด้วยเลเซอร์ ข้างในปั่นจนร้อนถึงข้างนอก ลักษณะแก่นคอลย์ยักษ์(Wikipidia) ที่ๆ จะทิ้งระเบิดต้องเตรียมสถานที่ ขุดรูลงดินให้ลมจากข้างล่างขึ้นบน หลายที่(อะไรที่อยู่ในดิน มีอากาศจะนำพา ความทรมาณ เสียง อารมณ์ไปที่อื่น รูอื่น)
ทิ้งไนโตรเปน นาปาลม์ จังหวะพุ่งทิ้งนิวเคลียร์ ไนโตรไฟกวาดทั้งหมดเผา ร้อน นิวเคลียร์ลงสัมผัสเหี้ย ดึงเหี้ยทั้งหมดไว้ พอลงพื้นระเบิดระลอกแรกคือความเหี้ย ทรมาณ ลมดันขึ้น จังหวะระเบิด(ระเบิดไม่มีหยุดตราบใดมีชีวิตจิตใจ)พอหมดลมสูบลงพื้น ไปขึ้นจุดต่อไป

ยักษ์ใช้คำสาป ปาปกรรม ฝากดิน ฝังฟ้า(วิหคปักษา)ใส่เรา ให้เราสวด(อิคือขี้แล้วอิติปิโส ห.เหี้ยแล้วอะระหัง) ให้เรามีชีวิตทุกจังหวะคือคำสาป เอาดีบุกนำคำสาปใส่เรา